بررسی شبهات روز رسانه

امام جمعه محترم شهر مقدس محترم مشهد این گونه فرمودند :

امروز باید از منازعه و نظر خواهی از بیگانگان در دین در حضر بود زیرا که باعث بدعت در دین میشود وایجاد فتنه ها را به همراه دارد .

امروز شیعه باید در صحنه باشد و منتظر منجی عالم باشد و کمتر به خرافات به ببردازد و باید از این گونه مسایل دوری کند چرا که را حق را گم میکند امروزه باید به انتظار ماند تا حقایق به خودی خود روشن شود

 



:: موضوعات مرتبط: برسی مسایل وشبهات در باب آخر الزمان از دیدگاه امام جمعه محترم شهر مشهد , ,
|
امتیاز مطلب : 13
|
تعداد امتیازدهندگان : 3
|
مجموع امتیاز : 3
نویسنده : محبان علی بن ابی طالب
تاریخ : یک شنبه 3 دی 1391

محمد تقی

مختصات: ‏۱۶٫۷۴″ ۲۰′ ۴۴°شرقی ‏۴۸٫۱″ ۲۲′ ۳۳°شمالی / ۴۴٫۳۳۷۹۸۳۳غرب ۳۳٫۳۸۰۰۲۸جنوب / -۴۴٫۳۳۷۹۸۳۳;-۳۳٫۳۸۰۰۲۸ (نقشه)

امام شیعه
بسم اللّه الرّحمن الرّحیم
محمد تقی
نقش نهمین امام شیعیان
نام محمد تقی
کنیه ابوجعفر
زادگاه مدینه
مدفن کاظمین
لقب(ها)

التقی
 

الجواد
 
پدر رضا
مادر سبیکه (خیزران)
فرزند(ان) علی النقی، ابواحمد موسی مبرقع، ابواحمد حسین، ابوموسی عمران، فاطمه، خدیجه، ام کلثوم
طول عمر

پیش از امامت ۸ سال
(سال ۱۹۵ تا ۲۰۳ پس از هجرت)
 

دوران امامت ۱۷ سال
(سال ۲۰۳ تا ۲۲۰ پس از هجرت)

محمد بن علی (به عربی: محمد بن علی الجواد) نهمین امام شیعیان است. کنیه‏اش «ابو جعفر» و لقب او «تقی‏» و «جواد» است او فرزند علی بن موسی و سبیکه (خیزران)، او در ۱۰ رجب ۱۹۵ ه. ق. در مدینه به دنیا آمد[۱].

محتویات

 [نهفتن

به امامت رسیدن [ویرایش]

بعد از کشته شدن علی بن موسی رضا محمد تقی ۶ سال و چند ماه سن داشت و برای همین شیعیان آن وقت به امامت او شک کردن و به همین دلیل جلسه‌های پرسش و پاسخ برگزار کردند.[۲] او اولین امام شیعیان بود که در خردسالگی به این مقام رسید بود. به اعتقاد شیعه پدر او یعنی علی بن موسی رضا پیش از مرگ او را به عنوان امام بعد از خود معرفی کرده بود[۳].

ازدواج [ویرایش]

بعد از کشته شدن پدرش و به امامت رسیدن وی به دستور مامون او را از مدینه به بغداد اوردند و دخترش (ام الفضل) را به ازدواج او درآوردند که شیعیان این ازدواج را تحمیلی و با اهداف سیاسی می‌داند[۴]. جواد از دختر مامون فرزندی نداشت و فرزندانش ماحصل ازدواجش با زن دیگری به نام سمانه مغربیه بوده‌اند.

فرزندان [ویرایش]

  1. علی بن محمد
  2. احمد بن موسی مبرقع
  3. فاطمه
  4. امامه


 

اصحاب و شاگردان [ویرایش]

محمد جواد با وجود فشار‌های حکومت مامون و معتصم شاگردان و اصحاب زیادی داشت که نام انها در کتب شیعه در حدود ۲۶۰ نفر وجود دار که از معروف ترین شاگردان می‌شود اینان را نام برد[۵].

  1. عبدالعظیم حسنی
  2. ابوهاشم جعفری
  3. ابراهیم بن مهزیار اهوازی
  4. حسن بن محبوب سرّاد کوفی
  5. حسین بن سعید اهوازی
  6. دعبل بن علی خزاعی
  7. اسماعیل بن بزیع
  8. صفوان بن یحیی

مناظره با فقهای زمان [ویرایش]

محمد بن علی در چند نوبت با فقیهان بزرگ زمان خود مناظراتی برگزار كرد كه اغلب در مجلس خلیفه وقت صورت می گرفت. از جمله این مناظره كنندگان یحیی بن اكثم-فقیه و مشاور مامون و بعدها قاضی القضات مسلمین- وابن ابی داود-فقیه مورد وثوق مامون و معتصم و قاضی بغداد در زمان متوكل- بودند. نقل است در هنگام مناظره با یحیی بن اكثم كه در زمان مامون انجام شد سن محمد بن علی ۹ سال بود. درخشش او در این مناظره در نوع استدلال و تكیه بر اصول فقه اسلامی چنان زیاد بود كه خلیفه را به تحسین او وا داشت[۶]. در مناظره با ابی داود، معتصم حكم فقهی صادر شده از محمدبن علی را به دلیل استدلال قرآنی او بر حكم فقهی ابی داود ترجیح داده و دستور به اجرای آن می دهد[۷]. [۸]

مرگ مامون [ویرایش]

در سال ۲۱۸ هجری او به همراه همسرش و پسرش ابو الحسن علی به سفر حج رفتند که در همان سال مامون میمیرد[۹] و مردم با برادش معتصم بیعت می‌کنند. محمد جواد فرزندش را در مدینه میگذارد و خود و همسرش به عراق برمیگردند [۱۰].رابطه میان او و معتصم خوب نبود و برای همین معتصم سعی بر از میان بردن او می‌کرد.

مرگ [ویرایش]

در مرگ وی چند قول مشهور است که در همه موارد دست داشتن معتصم و مسموم شدن وجود دارد. یک قول میگوید که توسط همسرش به دستور معتصم مسوم شده[۱۱] و قولی دیگر میگوید به وسیله شخصی به نام اشناس به دستور معتصم شربت مسومی را به وی می‌نوشانند و وی را در ۲۵ سالگی، مسموم و به قتل می‌رسانند. مرگ او در آخر ذی القعده[۱۲] ۲۲۰ ه ق در بغداد بیان می‌کنند[۱۳].

آرمگاه [ویرایش]

نوشتار اصلی: حرم کاظمین

آرامگاه او در شهر کاظمین در نزدیکی بغداد در کنار جدش موسی کاظم است. و یکی از گنبدهای حرم کاظمین متعلق به اوست. حرم او یکی از زیارت گاه‌های شیعیان به شمار می‌اید که روزانه مورد بازدید هزاران نفر از شیعیان قرار می‌گیرد.در نزدیکی آرامگاه او شیخ مفید اولین مرجع تقلید شیعه بعد از غیبت کبری, خواجه نصیر الدین طوسی, سید مرتضی، و برادرش سید رضی و ابن قولویه و برخی از علمای دیگر نیز وجود دارد.


 

منابع [ویرایش]

  1. عبدالرزاق موسوی مقرم، وفاة الامام الجواد(ع)، قم، انتشارات الشریف الرضی، چاپ اول، ۱۴۱۲ق، ص۷
  2. Kate H. Winter. The woman in the mountain: reconstructions of self and land by Adirondack. State University of New York Press، ۱۹۸۹. ۲۰۷. 
  3. «هذا ابوجعفر قد اجلسته مجلسی و صیّرته فی مکانی؛ این ابوجعفر است که در جایگاه خود نشانده‌ام و در مکانم قرار داده‌ام.»( کافی، ج ۱، ص ۳۲۱. نشان امامت در کتف (کافی، ج ۱، ص ۳۲۱) لم یلد مولود اعظم برکة علی شیعتنا مثله (همان) هو مولی ابی جعفر (همان) ابوجعفر و حسین و خلیفتی فی اهلی من بعدی (روضة الواعظین ۲۰۳) بابی انت و امی انت لها (امامة) (اثباب الوصیة: ص ۲۱۱).
  4. تاریخ یعقوبی، نجف، المطبعه الحیدریه، ۱۳۸۴ ه. ق، ج ۳، ص ۱۸۹
  5. شیخ طوسی، رجال، الطبعة الاولی، نجف، منشورات المکتبة الحیدریة، ۱۳۸۱ ه. ق، ص ۳۹۷-۴۰۹. شیخ طوسی تعداد آنها را ۱۲۱ نفر می‌داند. مؤلف«مسند الامام الجواد» هم تعداد یاران و شاگردان امام جواد را ۱۲۱ نفر می‌داند(عطاردی، شیخ عزیز الله، مسند الامام الجواد، مشهد، المؤتمر العالمی للامام الرضا(ع)، ۱۴۱۰(ه. ق)) و قزوینی آن‌ها را جمعا ۲۵۷ نفر می‌داند(قزوینی، سید محمد کاظم، الامام الجواد من المهد الی اللحد، الطبعة الاولی، بیروت، مؤسسة البلاغ (۱۴۰۸ ه. ق).
  6. ارشاد مفید ص ۲۸۳، قابل دسترسی در اینجا
  7. تفسيرالعياشي، ج۱، ص۳۱۹ - موسوعه الامام الجواد (ع)، ج۲، ص ۴۱۰
  8. منبع ثانویه برای هر دو منبع اولیه بالا: حیات فکری و سیاسی امامان شیعه(ع)، رسول جعفریان، ص ۴۸۲-۴۸۶
  9. مروج الذهب مسعودی
  10. تاریخ گزیده حمدالله مستوفی، صص ۲۰۵-۲۰۶
  11. مروج الذهب، ج۳، ص ۴۶۴
  12. محمد بن علی بن شهر آشوب، مناقب آل ابیطالب، قم، علامه، بی تا، ج ۴، ص ۳۸۲
  13. الإرشاد, شیخ مفید، قم، نشر الموتمر العالمی لالفیه الشیخ المفید، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۷۳.

جستارهای وابسته [ویرایش]

پیوند به بیرون [ویرایش]



:: موضوعات مرتبط: امام جواد (ع) , ,
|
امتیاز مطلب : 4
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
نویسنده : محبان علی بن ابی طالب
تاریخ : جمعه 18 آذر 1390

علی بن موسی الرضا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از امام رضا)
پرش به: ناوبری, جستجو

مختصات: ‏۵۶٫۸۳″ ۳۶′ ۵۹°شرقی ‏۱۶٫۷۷″ ۱۷′ ۳۶°شمالی / ۵۹٫۶۱۵۷۸۶۱غرب ۳۶٫۲۸۷۹۹۱۷جنوب / -۵۹٫۶۱۵۷۸۶۱;-۳۶٫۲۸۷۹۹۱۷ (نقشه)

امام شیعه
بسم اللّه الرّحمن الرّحیم
علی بن موسی
نقش هشتمین امام شیعیان
نام علی بن موسی
کنیه ابوالحسن
زادگاه مدینه
مدفن حرم امام رضا، مشهد
لقب(ها)

رضا
غریب الغربا
 

شمس الشموس
معین الضعفاء
سراج الله
نورالهدی
قرة عین المؤمنین
مکیدة الملحدین
پدر موسی کاظم
مادر ام بنین نجمه
فرزند(ان) محمد تقی
طول عمر

پیش از امامت ۳۵ سال
(سال ۱۴۸ تا ۱۸۳ پس از هجرت)
 

دوران امامت ۲۰ سال
(سال ۱۸۳ تا ۲۰۳ پس از هجرت)


علی بن موسی با لقب «رضا»، (۱۴۸۲۰۳ ه‍.ق.) امام هشتم شیعیان دوازده امامی است. پیروان مذهب شیعه از وی با عنوان «امام رضا» یاد می‌کنند. پدر او موسی بن جعفر هفتمین امام شیعیان و مادرش طبق روایات مختلف نام‌ها، کنیه‌ها و لقب‌های «ام‌البنین، نجمه، سکن و تکتم» را دارد. زادگاه علی بن موسی شهر مدینه بود و در توس درگذشت. شیعیان مأمون خلیفهٔ عباسی را که او را ولیعهد حکومت عباسیان کرده بود را مسئول مرگش می‌دانند. مقبرهٔ وی در شهر مشهد قرار دارد و سالانه مورد بازدید میلیون‌ها مسلمان شیعه و سنی[نیازمند منبع] از ایران، پاکستان، بحرین، عراق و دیگر کشورها قرار می‌گیرد.

محتویات

 [نهفتن

القاب و کنیه ها [ویرایش]

کنیه‌ها: ابوالحسن و ابوعلی

لقب‌ها: رضا، صابر، زکی، ولی، وفی، صدیق، رضی، شمس الشموس، معین الضعفاء و الفقراء، غریب الغربا، سراج الله، نورالهدی، قرة عین المؤمنین، مکیدة الملحدین، کفو الملک، رب السریر، رئاب التدبیر، شمس توس، خورشید ولایت، ضامن آهو، عالم آل محمد، ثامن الحجج، رضا، امام الرئوف

دوران زندگی [ویرایش]

علی بن موسی زادهٔ جمعه ۱۹ رمضان یا نیمه ماه رمضان یا پنج شنبه ۱۱ ذیقعده یا ۱۰ رجب سال ۱۴۸ هجری در شهر مدینه بود. او ۲۴ سال وچند ماه را با پدرش به سر برد. ولی مطابق آنچه گفته شد، عمر او در روز درگذشت پدرش ۳۵ سال یا ۲۹ سال و دو ماه بوده و پس از مرگ پدرش چنانکه در مطالب السئول نیز آمده، ۲۵ سال زیسته‌است و مدت امامت او حدود ۲۰ سال طول کشید، که ۱۷ سال آن در مدینه و سه سال آخر آن در خراسان گذشت. رضا در مدینه، پس از مرگ پدر، امامت بر مردم را بر عهده گرفت، و به رسیدگی امور پرداخت، شاگردان پدر را به دور خودش جمع کرد، و به تدریس و تکمیل حوزه علمیه جدش، رییس مذهب شیعه جعفر صادق پرداخت. در طول این مدت، او در دنباله حکومت هارون الرشید را که ده سال و بیست و پنج روز بود زیست. سپس امین از سلطنت خلع شد و عمویش ابراهیم بن مهدی برای مدت بیست و چهار روز به سلطنت نشست. آنگاه دوباره امین بر علیه او شورش کرد و برای وی از مردم بیعت گرفته شد. یکسال و هفت ماه حکومت کرد ولی به دست طاهر بن حسین کشته شد. سپس عبد الله بن هارون، مامون، به خلافت تکیه زد و بیست سال حکومت کرد. در زمان حکومت مامون، آن گونه که در کتب معتبر شیعه آورده‌اند او که علاقه مردم ایران به امامان شیعه را می‌دید تصمیم گرفت رضا را مجبور کند تا از مدینه به خراسان بیاید و او را به عنوان ولیعهد و جانشین خود معرفی کند و چنان چه شیخ مفید در کتاب مسار الشیعه آورده‌است روز اول ماه رمضان روز بیعت ‏به ولایت عهدی رضا توسط مامون است، تا با این روش بتواند در بین مردم محبوبیت قابل ملاحظه‌ای پیدا کند و درضمن تصمیم داشت تا رضا را نزد خود بیاورد و کارهای او را تحت نظارت کامل خود قرار دهد.

حدیث سلسلة الذهب [ویرایش]

نوشتار اصلی: حدیث سلسلة الذهب

شیعیان حدیث‌های زیادی را منتسب به وی می‌دانند یکی از مشهورترین احادیثی قدسی منقول از وی حدیثی موسوم به سلسلة الذهب است که هنگام وداع وی با مردم شهر نیشابور در بین راه چنین گفته‌است که : [۱][۲]

« مرا پدرم موسى كاظم از پدرش جعفر صادق از پدرش محمد باقر از پدرش على زین العابدین از پدرش حسین شهید كربلا از پدرش على بن ابى طالب كه گفت: عزیزم و نور چشمانم رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: جبرئیل حدیث كرد مرا و گفت‏ شنیدم پروردگار سبحانه و تعالى مى‏فرماید: کلمهٔ لا اله الا الله دژ استوار من است، پس هر کس در این حصار وارد شد، از عذابم محفوظ است.  »

شیعه می‌گوید: او چند قدمی حرکت کرد و سپس برگشت و گفت:به شرط‌های آن و من از جمله شرط‌های آن هستم.مقصود علی بن موسی از شرط‌ها، اعتراف به این واقعیت است که او مانند پدرانش از سوی خدا امام و حجت است و اطاعتش بر همه واجب است.

مناظرات [ویرایش]

به دستور مامون علی‌ ابن موسی مناظراتی در مجلس مامون برگزار میکرد. در یکی‌ از این مناظرات علی‌ ابن موسی با دانشمندان ادیان دیگر از جمله زرتشتی(هربذه اکبر)، یهودی(راس الجالوت)، مسیحی‌(جاثلیق) و صائبی(عمران) به مباحثه پرداخت و هر کدام را با استفاده از کتاب و عقاید مورد قبول آن شخص مغلوب کرد. در پایان مناظره عمران اسلام آورد و از طرف علی‌ ابن موسی سرپرست صدقات بلخ قرار گرفت.[۳]

تالیفات علی بن موسی رضا [ویرایش]

از علی بن موسی رضا برخی تألیفات یاد شده که علمای شیعه از آنها به اجمال و تفصیل یاد کرده‌اند. اما مؤلفات وی، به تفضیل، عبارت‌اند از:

  • آنچه به محمد بن سنان در پاسخ پرسش‌های وی درخصوص علل احکام شرعی نوشته‌است.
  • عللی که فضل بن شاذان گوید آنها را از علی بن موسی رضا، یکی پس از دیگری، شنیده و جمع آوری کرده‌است و به علی بن محمد بن قتیبه نیشابوری اجازه روایت آن‌ها را از وی از علی بن موسی رضا داده‌است.
  • سه رساله که برای مأمون عباسی درباره اسلام و دستورهای دینی نوشته‌است. این سه رساله را صدوق در عیون اخبار الرضا با اسناد متصل ذکر کرده‌است.
  • الرسالة الذهبیة در طب.

منابع [ویرایش]

پانوشت‌ها [ویرایش]

  1. امام رضا(ع)؛ محبوب مسلمانان جهان (آفتاب)
  2. الذهب تلاشی برای شناخت تاریخ مقدس در تشیع (تبیان)
  3. عیون اخبار الرضا، ج 1، ص 154-178. اخبار و آثار حضرت امام رضا علیه السلام ص 600 تا 614. بحار الانوار، ج 49، ص 173. ح 12.

پیوند به بیرون [ویرایش]



:: موضوعات مرتبط: امام رضا (ع) , ,
|
امتیاز مطلب : 6
|
تعداد امتیازدهندگان : 2
|
مجموع امتیاز : 2
نویسنده : محبان علی بن ابی طالب
تاریخ : جمعه 18 آذر 1390

موسی کاظم

 

مختصات: ‏۱۶٫۷۴″ ۲۰′ ۴۴°شرقی ‏۴۸٫۱″ ۲۲′ ۳۳°شمالی / ۴۴٫۳۳۷۹۸۳۳غرب ۳۳٫۳۸۰۰۲۸جنوب / -۴۴٫۳۳۷۹۸۳۳;-۳۳٫۳۸۰۰۲۸ (نقشه)

امام شیعه
بسم اللّه الرّحمن الرّحیم
موسی کاظم
نقش هفتمین امام شیعیان
نام موسی کاظم
کنیه ابوابراهیم
زادگاه ابواء، عربستان
مدفن کاظمین
لقب(ها)

کاظم
باب الحوائج
عبدالصالح
صابر
 

صالح
پدر جعفر صادق
مادر حمیده البربریه
فرزند(ان) رضا، فاطمه، معصومه، هاجر خاتون، حمزه
طول عمر

پیش از امامت ۲۰ سال
(سال ۱۲۸ تا ۱۴۸ پس از هجرت)
 

دوران امامت ۳۵ سال
(سال ۱۴۸ تا ۱۸۳ پس از هجرت)

موسی بن جعفر که شیعیان دوازده امامی از او با عنوان امام موسی کاظم یاد می‌کنند، فرزند جعفر بن محمد و نزد ایشان هفتمین امام است. وی در روز ۷ صفر سال ۱۲۸ ه. ق. در ابواء (منطقه‌ای در میان مکه و مدینه) به دنیا آمد. مادر او حمیده مصفّاة است که نام‌های دیگری مانند حمیده بربریه و حمیده اندلسیه نیز برای او نقل شده‌است. از مهم‌ترین القاب پیروانش برای او، می‌توان به کاظم، صابر، صالح، امین و عبدالصالح اشاره کرد. او در میان شیعیان به «باب‌الحوائج» معروف است.

محتویات

 [نهفتن

زندگی [ویرایش]

وی پس از مرگ پدرش در شوال سال ۱۴۸ ه. ق. و در زمان خلافت منصور عباسی امامت خود بر شیعیان را اعلام کرد و این مهم ۳۵ سال به درازا کشید. وی نقش موثری در گسترش معارف شیعی داشت. در این دوران، چندین بار توسط خلفای عباسی دستگیر و زندانی گردید. تنها در دوران خلافت هارون الرشید، به مدت چهار سال زندانی بود. موسی کاظم، در ۲۵ رجب ۱۸۳ ه. ق.، در سن ۵۵ سالگی، توسط زهر در زندان سندی‌بن شاهک به دستور هارون الرشید کشته شد.[۱] وی در شهر کاظمین در کشور عراق مدفون است.

فرزندان [ویرایش]

درباره تعداد فرزندانش چند قول وجود دارد. بنا بر یکی از آنها، وی ۳۷ فرزند داشت که شامل ۱۸ پسر و ۱۹ دختر بودند. علی بن موسی، هشتمین امام شیعیان، فرزند اوست. همچنین یکی از دخترانش به نام فاطمه معصومه که برای دیدار برادرش، رضا، عازم ایران شده بود، در شهر قم بیمار شد و پس از چند روز بیماری، درگذشت و در این شهر مدفون است.

پسران‏ [ویرایش]

  1. علی‌بن موسی‌الرضا
  2. ابراهیم
  3. عباس
  4. قاسم
  5. اسماعیل
  6. جعفر
  7. هارون
  8. حسن
  9. احمد
  10. محمد
  11. حمزه
  12. عبد اللّه
  13. اسحاق
  14. عبیداللّه
  15. زید
  16. حسین
  17. فضل
  18. سلیمان

دختران [ویرایش]

  1. فاطمه کبری
  2. فاطمه صغری (فاطمه معصومه)
  3. رقیّه
  4. حکیمه
  5. ام ابیها
  6. رقیّه صغری
  7. کلثوم
  8. ام جعفر
  9. لبابه
  10. زینب
  11. خدیجه
  12. علیّه
  13. آمنه
  14. حسنه
  15. بریهه
  16. ام سلمه
  17. میمونه
  18. ام کلثوم.[۲]

زمام‌داران معاصر [ویرایش]

  1. مروان بن محمد اموی - معروف به مروان حمار (۱۲۶ - ۱۳۲ ه. ق.)
  2. ابوالعباس سفاح عباسی (۱۳۲ - ۱۳۶ ه. ق.)
  3. منصور عباسی (۱۳۶ - ۱۵۸ ه. ق.)
  4. مهدی عباسی (۱۵۸ - ۱۶۹ ه. ق.)
  5. هادی عباسی (۱۶۹ - ۱۷۰ ه. ق.)
  6. هارون الرشید (۱۷۰ - ۱۹۳ ه. ق.)

اصحاب و یاران [ویرایش]

  1. علی بن یقطین
  2. ابوصلت بن صالح هروی
  3. اسماعیل بن مهران
  4. حمّاد بن عیسی
  5. عبدالرحمن بن حجّاج بجلی
  6. عبداللّه بن جندب بجلی
  7. عبداللّه بن مغیره بجلی
  8. عبداللّه بن یحیی کاهلی
  9. مفضّل بن عمر کوفی
  10. هشام بن حکم
  11. یونس بن عبدالرحمن
  12. یونس بن یعقوب

رویدادهای مهم در دوران زندگی [ویرایش]

پانویس [ویرایش]

  1. سيري در سيره ي ائمه ي اطهار عليهم السلام، صص ۱۷۲-۱۸۳.
  2. برگرفته شده از سایت حضرت آیة‌الله العظمی حاج شیخ محمدفاضل لنکرانی «قدس سره»

جستارهای وابسته [ویرایش]

منابع [ویرایش]

پیوند به بیرون [ویرایش]

جستجو در ویکی‌گفتاورد مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به موسی کاظم در ویکی‌گفتاورد موجود است.


:: موضوعات مرتبط: امام کاظم (ع) , ,
|
امتیاز مطلب : 5
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
نویسنده : محبان علی بن ابی طالب
تاریخ : جمعه 18 آذر 1390

جعفر صادق

.
امام شیعه
بسم اللّه الرّحمن الرّحیم
جعفر صادق
نقش ششمین امام شیعیان
نام جعفر صادق
کنیه ابوعبدالله
زادگاه مدینه
مدفن قبرستان بقیع، مدینه
‏۴۹٫۴۲″ ۳۶′ ۳۹°شرقی ‏۱٫۰۷″ ۲۸′ ۲۴°شمالی / ۳۹٫۶۱۳۷۲۷۸غرب ۲۴٫۴۶۶۹۶۳۹جنوب / -۳۹٫۶۱۳۷۲۷۸;-۲۴٫۴۶۶۹۶۳۹
لقب(ها)

صادق
کاشف الحقایق
طاهر
محقق
 

مصدق
پدر محمد باقر
مادر ام فروه
فرزند(ان) موسی کاظم، اسماعیل، عبدالله، محمد دیباج، اسحاق، علی عریضی، عباس، ام فروة، اسماء، فاطمه
طول عمر

پیش از امامت ۳۱ سال
(سال ۸۳ تا ۱۱۴ پس از هجرت)
 

دوران امامت ۳۴ سال
(سال ۱۱۴ تا ۱۴۸ پس از هجرت)

جعفر بن محمد معروف به جعفر صادق، امام ششم شیعیان و فرزند محمد باقر و ام‌فروه است. او در ۱۷ ربیع الاول ۸۳ هجری قمری (۷۰۲-۷۰۳ میلادی[۱]) در مدینه بدنیا آمد. او توسط منصور دوانیقی، خلیفه عباسی مسموم شد[نیازمند منبع] و در ۲۵ شوال ۱۴۸ هجری قمری در سن ۶۵ سالگی در مدینه درگذشت. او بیشترین سال عمر را در میان ۱۲ امام شیعیان داشته‌است. محل دفن وی کنار قبر پدرش در قبرستان بقیع شهر مدینه است.[۲]

او در سن ۳۱ سالگی پس از درگذشت پدرش به امامت رسید. امامت او همزمان با سال‌های پایانی حکومت بنی امیه و سال‌های آغازین حکومت بنی عباس بود. به علت ضعف و عدم استقرار نظام سیاسی، وی فرصت بسیار مناسبی برای فعالیت فرهنگی و مذهبی به دست آورد. از سوی دیگر نیز عصر وی زمان جنبش فرهنگی و فکری و برخورد فرق و مذاهب گوناگون در جهان اسلام بود. زمینه فعالیت به گونه‌ای برای وی فراهم بود، که بیشترین احادیث شیعه در تمام زمینه‌ها از جعفر صادق نقل گردیده و مذهب تشیع به نام مذهب جعفری خوانده می‌شود.[۳] فقه شیعه نیز عمدتاً بر روایات به‌جای مانده از او مبتنی‌ست، به همین جهت مکتب فقهی شیعیان دوازده امامی را مذهب جعفری نیز می‌نامند.[۴]

محتویات

 [نهفتن

نام‌ها و القاب [ویرایش]

معروفترین لقب او صادق به معنی راستین و راستگو است.

و از دیگر القاب او عبارتند از:[۵]

  • فاضل (دارای فضیلت و برتری)
  • قائم (به معنی ثابت و پایدار، قیام کننده، برپا و استوار)
  • کامل (و او کسی است که از عیب‌ها منزه و دور و برکنار است)
  • منجی (نجات بخش و رستگار کننده، عامل رستگاری و نجات)
  • کلمه الحق (سخن حق)
  • لسان الصدق (راستگوی در سخن، گویای راستی)
  • صابر (بردبار)

زندگی [ویرایش]

نسب [ویرایش]

او فرزند محمد فرزند علی فرزند حسین فرزند علی بن ابی طالب است. جدّه اصلی او فاطمه دختر محمد (پیامبر اسلام) و همسر علی است. نام مادر وی امّ فروه است.

فرزندان [ویرایش]

وی ۷ پسر و ۳ دختر داشت که عبارتند از[۶]:

مکتب علمی [ویرایش]

ضريح چهار امام شيعه پیش از تخریب به وسیله حکومت سعودی، به ترتيب از راست به چپ حسن مجتبی، علی بن حسین، محمد باقر و جعفر صادق

ابن عقده زیدی در کتاب رجال خود چهار هزار راوی برای جعفر صادق برشمرده و کتاب‌های آنان را یاد کرده‌است. بسیاری از فقها از پرورش یافتگان مکتب جعفر صادق بوده‌اند. از این عده می‌‏توان به کسانی هم چون زرارة بن اعین و دو برادرش بکر و حمران، جمیل بن صالح و جمیل بن دراج و محمد بن مسلم طائفی و برید بن معاویه و هشام بن حکم و هشام بن سالم و ابوبصیر و عبیدالله و محمد و عمران حلبی و عبدالله بن سنان و ابوالصباح کنانی و بسیاری دیگر اشاره کرد. به غیر از این چهار هزار تن راوی که ذکر آنان گذشت، شمار بسیاری دیگر از دانشمندان برجسته و پیشوایان مذاهب اهل سنت و بزرگان علم از جعفر صادق حدیث نقل کرده‌اند. از این میان می‌‏توان به افرادی مانند یحیی بن سعید انصاری و ابن‌جریح و مالک بن انس و سفیان ثوری و ابن عیینه و ابوحنیفه و شعبه و ایوب سختیانی و جابر بن حیان کوفی و ابان بن تغلب و ابو عمرو بن علاء و عمرو بن دینار و بسیاری دیگر اشاره نمود.[۷] از جمله جابر ابن حیان - کیمیاگر معروف که در غرب به نام Geber خوانده‌می‌شود - بسیاری از اختراعات خود را منتسب به جعفر صادق یا با تغیرات جزئی از آموزه‌های او می‌داند. به نظر چنین می‌آید که جعفر معلمی بود که نگارش را به دیگران (مثلا شاگردانش) می‌سپرد.[۸]

جعفر صادق بعد از مجلس درس روزانه خود به مناظره با افراد مختلف از جمله خداناباوران می‌پرداخت. در متن بعضی از این مناظرات به مسایلی علمی همچون گردش خون -‌که در آن زمان ناشناخته بوده‌- اشاره شده‌است.[۹]

امامت [ویرایش]

به عقیده شیعه دوران امامت او ۳۴ سال بوده که با اواخر حکومت امویان و اوایل حکومت عباسیان مصادف بوده‌است. او با پنج تن از خلفای بنی امیه، هشام بن عبدالملک، ولید بن یزید بن عبدالملک، یزید بن ولید بن عبدالملک، ابراهیم بن ولید و مروان بن محمد ملقب به حمار و دو تن از خلفای بنی عباس ابوالعباس (عبدالله بن محمد) معروف به سفاح و ابوجعفر معروف به منصور دوانیقی معاصر بود.

از نگاه دیگران [ویرایش]

مالک بن انس، پیشوای یکی از مذاهب چهارگانه‏ فقهی اهل ‏سنت، مدتی شاگرد جعفر صادق بود.[۱۰] او در باره‏ عظمت و شخصیت علمی‏ و اخلاقی صادق چنین می‏گوید: من فقیه‏ تر و داناتر از جعفر بن محمد ندیده‏ ام. او داناترین فرد این امت است.[۱۱] به خدا سوگند! چشمان من ندید فردی را که از جهت زهد، علم، فضیلت، عبادت و ورع برتر از جعفر بن محمد باشد.[۱۲]

ابوحنیفه، پیشوای یکی دیگر از مذاهب چهارگانه‏ فقهی اهل ‏سنت، نیز شاگرد جعفر صادق بود.[۱۳] برخی منابع، مدت شاگردی او را دو سال دانسته‌اند. به عنوان نمونه، آلوسی درباره دو سال شاگردی او پیش امام صادق، از ابوحنیفه نقل می‌کند که: «اگر آن دو سال نبود، نعمان (ابوحنیفه) هلاک می‌شد.» [۱۴] وی درباره‏ عظمت علمی صادق گفته‌است: اگر جعفر بن محمد نبود، مردم احکام و مناسک حجشان را نمی‏دانستند. [۱۵]

عطار نیشابوری فصل اول کتاب تذکره الاولیا، اثرش در شرح احوال بزرگان اولیا و مشایخ صوفیه، را به شرح حال صادق اختصاص داده‌است. عطار در این کتاب می‌آورد[۱۶]:

« اگر تنها صفت او گویم، به زبان و عبارت من راست نیاید که در جمله علوم و اشارات و عبارات بی تکلف به کمال بود، وقدوه جمله مشایخ بود، و اعتماد همه بر وی بود و مقتدای مطلق بود. هم الهیان را شیخ بود و هم محمدیان را امام، و هم اهل ذوق را پیشرو، و هم اهل عشق را پیشوا. هم عباد را مقدم، هم زهاد را مکرم. هم صاحب تصنیف حقایق، هم در لطایف تفسیر و اسرار بی نظیر بود.  »

در ادامه عطار داستانهایی چند از کرامات او نقل می‌کند.

زمامداران معاصر [ویرایش]

خلفای اموی معاصر[۳]
خلفای عباسی معاصر[۳]


 

پانویس [ویرایش]

  1. تصویر امامان شیعه در دایرةالمعارف اسلام (ترجمه و نقد)، ۲۸۷
  2. شیخ عباس قمی، کلیات مفاتیح الجنان
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ «امام صادق علیه السلام»(فارسی)‎. دایره المعارف طهور. 
  4. حسن زاده آملی. فضایل و سیره چهارده معصوم (ع). ۳۵۴.
  5. «نام‌ها و القاب امام صادق». شبکه امام صادق.
  6. مناقب
  7. سیره معصومان، جلد ۵، صفحه ۶۶ / سیره معصومان، جلد ۵، صفحه ۷۴ / زندگانی امام صادق علیه السلام، صفحه ۶۵ نویسنده:
  8. دانشنامه بریتانیکا آنلاین
  9. مغز متفکر جهان شیعه ص۳۷۸ نوشته شده توسط مرکز مطالعات اسلامی استراسبورگ
  10. شرح الاخبار فی فضایل الائمه الاطهار، ج‏۳، ص‏۲۹۹، ح‏۱۲۰۳.
  11. شمس الدین ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج ‏۶، ص‏۲۵۷؛ تاریخ‏الکبیر، ج ۲، ص‏۱۹۹ و ۱۹۸، ح‏۲۱۸۳.
  12. امالی صدوق، ص ۴۳۵ و۴۳۶، ح ۲.
  13. طبق منابع شیعی و برخی از منابع اهل سنت مانند: ابن حجر هیثمی، الصواعق المحرقة، ص ۱۲۰؛ محمد ابوزهره، ابوحنیفه، ص ۷۲؛ رسائل جاحظ، ص ۱۰۶.
  14. «لولا السنتان لهلک النعمان»: محمد ابوزهره، ابوحنیفه، ص ۳۱.
  15. شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج ۲، ص ‏۵۱۹، طبع قم، نشر اسلامی
  16. تذکرةالاولیا، به تصحیح محمد استعلامی، باب اول. عطار-که خود اهل تسنن بوده است- او را پیشوای شیعیان دوازده امامی می‌داند و ذکر کرامات او را به عنوان یادکرد همه امامان شیعه بیان می‌دارد. او می‌گوید: ((چون ذکر او کرده شود از آن همه بود. نبینی که قومی که مذهب او دارند، مذهب دوازده امام دارند. یعنی یکی دوازده‌است و دوازده یکی.))

جستارهای وابسته [ویرایش]

منبع [ویرایش]

  • تصویر امامان شیعه در دائرةالمعارف اسلام (ترجمه و نقد). محمود تقی‌زاده داوری. قم: مؤسسه شیعه‌شناسی، ۱۳۸۵. ISBN 964-96928-1-9.

پیوند به بیرون [ویرایش]

جستجو در ویکی‌گفتاورد مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به جعفر صادق در ویکی‌گفتاورد موجود است.